Namaste Nepal! Het begin van onze reis.

Na een reis van 24 uur zijn we aangekomen in Kathmandu, Nepal. Yes! Zo blij om hier nu te zijn. Meteen de geuren, kleuren en wat een lieve bevolking. De slogan: 'you first come to Nepal for the mountains, you return for the people' is meteen gebleken.

We zijn begonnen in Thamel, een wijk in de hoofstad Kathmandu. Hier zijn we een week gebleven. De straatjes zijn smal, maar vrolijk versiert. Overal waar je kijkt zie je wat hangen. Door de smalle straatjes rijden auto's, scooters en motors. Een toeter chaos! Zo af en toe staat er midden op de weg een koe wat het hele verkeer ophoudt. Geweldig om mee te maken.
Vanuit Thamel zijn we naar de Swayambhunath (monkey tempel) geweest. Deze tempel is, in tegenstelling tot anderen, ongeschonden gebleven na de aardbeving. Gelukkig, want er zijn vele verwoest!

Om maar meteen met de deur in huis te vallen hebben we op onze tweede dag de Bagmati rivier bezocht. Hier staat de bekende tempel voor Hindoes; de Pashupatinath. Op deze plek, grenzend aan de Bagmati rivier, worden 24 uur per dag mensen gecremeerd in het openbaar. Een Nepalees bood ons aan om onze gids te zijn. Hij heeft ons veel vertelt en laten zien over het geloof. Op het moment dat wij aankwamen was er net een ceremonie begonnen en een geëindigd. Zo zagen we bij de een dat het as de rivier werd ingeschoven en op het andere plateau hoe er afscheid werd genomen. Oké dan.

Hij nam ons mee naar de 'tweede rij' waardoor we twee meter in hoogte van de overledene af stonden. We werden meteen met onze neus op de feiten gedrukt: cru om te zeggen, maar de fik werd er in gezet. Er vindt een heel ritueel plaats. Van begin tot eind:
Eerst wast de familie de overledene met water uit de Bagmati rivier, waarna hij/zij in oranje doeken wordt gewikkeld. De overledene ligt op een plank net boven het water. Familie loopt in en uit het water met handen vol 'heilig' water. Er wordt gebeden en ze lopen drie rondjes in het water. Drie rondjes, omdat er drie goden zijn in het Hindoeïsme. De overledene wordt door zoons naar de desbetreffende 'ghat' gebracht. Het plateau waar de overledene wordt verbrand voor het oog van familieleden, vrienden, kennissen, geïnteresseerden en wij dus. In het begin voelde het een beetje ongemakkelijk. We willen niet onbeschoft zijn en we hebben respect voor de nabestaanden. Onze gids legde uit dat dit mag en dat Nepal dat accepteert. Nepal heeft toeristen nodig en dit hoort daarbij. Er werden veel oranje slingers en bloemen, steeds opnieuw, op de overledene gelegd. De zonen lopen weer drie rondjes om het lijk met een fakkel. Na het laatse rondje steekt de oudste zoon de mond in de fik. Hindoestanen geloven dat de geest het lichaam als eerst verlaat via de mond. Hierna scheert de oudste zoon zich kaal als teken van rouw. De 'lijkverbrander' legt hout tegen de overledene aan en zo brandt het lijk weg in maximaal 4 uur. Hierna wordt het as in de rivier geschoven. En ook indrukwekkend: de zoon ontkleed zich aan het einde van de crematie en gooit de kledig in de rivier. Daarna wordt hij geheel in het wit gehuld en zal zich één jaar lang in het wit kleden als teken van rouwen! Niet voor te stellen vergeleken met een plakje cake en koffie na de ceremonie bij ons.

Na Thamel, Kathmandu zijn we drie dagen in Bhaktapur geweest. Deze stad is zwaar getroffen door de aardbeving. Vele tempels zijn ingestort en bepaalde delen zijn afgezet vanwege instortingsgevaar. Met een rugzak vol knuffels zijn we een wijk achter Bhaktapur ingelopen, op weg naar de Changu Narayan tempel boven op een berg. Deze wijken zijn helemaal verwoest. Vele huizen worden opgeknapt en sommige wijken worden zelfs gesloopt. Mensen leven onder een paar golfplaten die tegen elkaar aan staan. Je ziet vrouwen op hun rug, een gewoven zak met stenen dragen. Kilo's rijst op de grond en mensen werken hard op de rijstvelden. Iedereen is even vriendelijk en vragen of je de weg wel kunt vinden. Van oude grandmothers tot een groep jongens van drie jaar oud: 'Can I help you my friend?'

We blijven ons verbazen over hoe lief de mensen hier zijn. Nepal schreeuwt om toeristen, dat is wat dit land nodig heeft en we zijn blij dat we hier ons steentje aan bijdragen. Echt, als nog meer mensen zich inzetten voor Nepal zijn ze zo geholpen! Op weg naar de tempel, langs uitgestrekte rijstvelden en mooie bergen, zagen we een jongetje op een berg zand zitten. Hij keek naar zijn moeder en tantes die stenen aan het breken waren en daarna weg brachten om een onderdak van te maken. De aangewezen persoon voor een knuffel! Zijn reactie was onbetaalbaar, zo lief. Hij kon het niet geloven. Op de terugweg toen we weer langs liepen was hij er druk mee aan het spelen. Daar doe je het voor, onroerend. Wat hebben wij het toch goed in Nederland. 

In totaal sterven er 70.000 kinderen in Nepal per jaar, 192 kinderen per dag! Met toeval waren wij er bij toen een kindje stierf en werd opgehaald met de ambulance. Het kindje werd meteen naar het crematorium gebracht waar alle rituelen beginnen. Niet zoals wij gewend zijn, pas na 5 dagen. Het was indrukwekkend om dit mee te maken, het hele dorp kwam bij elkaar en de moeder werd gesteund. Het geluid van haar verdriet was overheersend, zo verschrikkelijk.

Naast ons hostel in Kathmandu staat een publieke badplaats, de hele dag door zie je dat mensen zich hier wassen. Zichzelf, hun kleding, afwas en spullen. Echt prachtig om te zien.

Maar de kindjes, wat een lieffies. We hebben al een deel van de knuffels uitgedeeld. Ze komen in goede handen terecht!

Gisteren zijn we na een busrit van 9 uur aangekomen in Pokhara. Dit is de startplaats voor vele bergbeklimmers. En ook wij gaan er op uit! Volgende week willen we de Annapurna gaan beklimmen :-)

Nog wat feitjes over Nepal:
- Je kan hier 12 jaar gevangenisstraf krijgen als je een koe omver rijdt (wow!)
- Nepal gebruikt een andere jaartelling dan bij ons. De datum van vandaag: 20 oktober 2073.
- 8 van de 10 hoogste bergen liggen in Nepal.
- De week begint hier op zondag en eindigt op vrijdag. Op zaterdag zijn de meeste mensen vrij en noemen ze holiday.
- De vrouw moet altijd links van de man op een foto staan, haha.
- Lokale mensen gebruiken geen wc papier, ze vegen af met hun hand :-/
- Mensen roggelen hier ongegeneerd de hele dag door op straat, we moeten uitkijken waar we lopen want we hebben zo weer een roggel voor onze voeten :-p
-  De lucht hier in Kathmandu is zo vervuild dat vele mensen hier mondkapjes dragen.

Bedankt voor de interesse! 
Tot gauw en veel liefs xoxo Jap en Fem