De laatste belevenissen in het veelzijdige Nepal

Hoi leuke lezers,

We vonden jullie reacties super leuk op ons vorige blog, bedankt! Afgelopen zondag zijn wij aangekomen in India. Over India kunnen we nu al zes boeken schrijven, maar eerst nog Nepal afsluiten.

Wij vinden Nepal een geweldig land, heel veelzijdig.
In de laatste weken zijn we wezen paragliden, hebben een trekking gemaakt in de Himalaya en zijn de jungle ingedoken in het zuiden.

Paragliden was fantastisch met adembenemend uitzicht op besneeuwde bergtoppen. Dezelfde bergtoppen hebben we een week later van dichtbij gezien.

We hebben een vijfdaagse trekking gedaan en een hoogte bereikt van 3210 meter! Die hoogte hebben we niet zomaar bereikt, want hier was doorzettingsvermogen voor nodig.

Voorafgaand hebben we ons entry permit moeten aanvragen om de Himalaya in te mogen. Daarnaast moet iedere trekker een T.I.M.S (Trekkers' Information Management System) hebben; een registratie kaart voor individuele trekkers. Toen dit geregeld was kon het feest beginnen!
De eerste dag zijn we gestart vanaf Nayapul en hebben we 6km gelopen, waarvan 430 meter gestegen tot ons eerste guesthouse in Tikhedhunga. Hier hebben we gezellige Amerikanen ontmoet met wie we tot laat hebben gegeten en gedronken. We sliepen in een primitief kamertje op harde bedden en een douche vol spinnen. Het was hier al een stuk kouder. De volgende zijn we in één keer doorgestapt naar Ghorepani. Een klim van 1370 meter in hoogte. Dit was me een tocht! Alleen maar omhoog. Steeds weer. Overdag was het helder en scheen de zon volop, een backpack van 15kg vol met thermo kleding en één daypack van 7kg met eten en dergelijke. Je kon onze kleding uitwringen van het zweet :-p. Op sommige stukken gingen we traag omhoog. Het waren alleen maar tredes. Never ending.. Ondertussen hadden we prachtig uitzicht op vele bergen en zagen we de eerste besneeuwde bergtoppen. Na 9 uur klauteren arriveerden we. Een gezellige avond met een dansje in het guesthouse volgde. Het fijne aan reizen zonder tijd is dat we lekker kunnen doen wat we willen. Zo hebben we de volgende dag een hangdag in de bergen gehad. Spelletjes gespeeld en een goed boek gelezen. De volgende dag hebben we de Poonhill beklommen. Vanaf Ghorepani was dit nog 340 m omhoog, maar we hebben 'm behaald! Het uitzicht was al het puffen waard. Wat een rust en wat een hoogte!

Op de vijfde dag hebben we de daling ingezet. Het advies is om dit in twee dagen te doen, maar we liepen aardig door en vonden het lekker om weer naar de bewoonde wereld te gaan. Om 09:30 vertrokken we en +- 16:30 waren we weer in Nayapul, de startplek van de trekking. Nu met blaren. Heel veel blaren. Aangekomen in het hotel eerst die bergschoenen en thermolegging uit. Wat een verademing! We hebben lekker gegeten in een chill restaurantje, even geen lokaal eten -rijst met curry en linzensoep-. Terug in het hotel bekaf en verlangend naar ons bed hoorde we iets knagen onder het bed. Oké, we zijn allebei een beetje schijtbakken met insecten, haha. Bed van de kant geschoven en matras opgetild. Daar zat hij; mr. koning cockroach. Een medewerker van het hostel pakte een spray om de kakkerlak te doden. Fijn! Wat ze even vergeten was, is dat alle insecten op de geur van deze spray af komen. Binnen no-time zaten er tientallen kakkerlakken en oorwormen op de muur, in de kleding en op het bed. Hownee! Na een halfuur met handen in het haar niet wetende wat te doen. Toch maar gaan slapen? Paar kakkerlakken weg gehaald, maar toen kwam er nog een ander wit groot insect om de hoek kijken die ons bed op kroop. Oke, weg hier! Inmiddels was het twaalf uur 's nachts. De eigenaren van het familiehostel lagen te slapen en we hadden ze al twee keer gewekt. De recepties bij hotels waren gesloten of ze zaten vol. Er was nog één eenpersoonsbed vrij in de dorm (slaapzaal) van het hostel waar we zaten. Hier hebben we geslapen, nouja geslapen.. dat ging lastig met een zaagmachine van gesnurk naast ons, blaffende honden en een ini-mini bedje. Waardeloos. De volgende ochtend zijn we naar een lekker hotel gegaan waar we nog 3 dagen zijn gebleven.

Pokhara is een leuke stad aan een mooie lake met veel winkelstraten. Het Tihar, ook wel Diwali festival, was gaande in Nepal voor vijf dagen. Dit is het tweede meest belangrijke festival in het Hindoeïsme. Bij alle deuropeningen van winkels, restaurants en huizen zijn op de grond getekende -soort mandela's- gemaakt van verf met een kaarsje er in. Overal is het versierd, een soort kerstgevoel voor ons haha. Kinderen en volwassenen gaan langs de deuren in prachtige kleding en zingen en dansen. Je geeft hun een geschenk, vele mensen bakken brood of geven een aantal rupee. In de straten hoor je harde muziek en wordt er gedanst. Je kunt wel raden welke blanke vrouw hier tussen stond :-P

31 oktober hebben we 't mooie Pokhara verlaten om de jungle te bekijken in het zuiden van Nepal. Stuiterend door de bus en rijdend langs diepe ravijnen kwamen we na 7uur aan in Chitwan. Na een lekkere curry hebben we de zonsondergang bekeken.

'S middags zijn we met een gids en jeep de jungle in gegaan om dieren te spotten. Vooral de neushoorn wilden we zien, waarvan er 605 rond lopen in het wild in de regio Chitwan. Je moet altijd mazzel hebben met dieren. Helaas niet gezien. Enkel apen en twee krokodillen aan de kant van het water. Een beetje balend wel dat we geen neushoorn hadden gespot liepen we 's avonds in het dorp tot een man zei: 'watch out, Rhino!' Op ons afkomend liep een dikke, vette, gepantserde neushoorn! Uit het wild, in zijn eentje midden op de weg. Hij liep recht vooruit en keek af en toe eens om. Wat een groot beest van dichtbij, die kop en die grote poten. Iedereen ging aan de kant en werd laaiend enthousiast. Wij ook! Dit was zo bizar. Mannen uit het leger liepen er achter voor de veiligheid. In dit dorpje staat veel beveiliging, omdat het vaker voor komt dat een neushoorn uit de natuur het dorp in komt. Helaas is het vorig jaar voor gekomen dat een neushoorn zich bedreigd voelde, begon te rennen en zo vijf mensen heeft doodgestampt. Maar wat een hoogtepunt was dit. Gewoon een neushoorn van zo dichtbij gezien!

Terug in het stoffige, chaotische en mooie Kathmandu heb ik -Femke- een rondleiding gehad in een lokaal ziekenhuis. Erg primitief en niet bepaald de plek waar je wilt zijn als je ziek bent. Ook hier heb je verschillende zalen/kamers voor de rijkere en de armere. Op de zalen hangen versleten en te kleine bedgordijnen, waardoor er geen privacy is. Verder zijn alle specialisaties aanwezig wat me nog alles meeviel.

Afgelopen week zagen we een artikel voorbij komen waarin de vraag werd beantwoord wat we ons keer op keer afvroegen: waarom slapen kinderen bij bedelaars altijd? 
We zagen een vrouw met drie slapende kindjes op haar schoot. We hebben haar drie knuffels gegeven. Natuurlijk was dit niet genoeg voor haar en wilde ze meer. Geld, vooral geld. Het is lastig welke mensen je wat geeft. Je kunt niet iedereen voorzien en vaak is het ook een act. Helaas zijn sommige beelden ook shocking. Laatst zat er een meisje aan de kant van de straat met een open gehemelte (zonder behandeling). Een grote infectiebron. Ook kindjes met een handicap of waterhoofd zien we voorbijkomen.

Uit onderzoek is gebleken dat de meeste kinderen bij bedelaars kalm worden gehouden met heroïne en/of wodka. Dagen lang en de hele dag door :-/ kinderen sterven hieraan. Soms ook in de handen van de bedelaar op straat. In de meeste gevallen worden de kinderen 'gehuurd' van een arm gezin uit een achterwijk en gaat iemand die helemaal niet arm is met dit kind op straat bedelen. Bij navraag aan lokale mensen blijkt dit waar te zijn. Wat verschrikkelijk! We kunnen niet meer normaal naar de slapende kindjes op straat kijken, om boos, zelfs woedend van te worden. Als niemand deze bedelaars meer geld geeft houdt deze industrie misschien op. Laten we het hopen.. Gelukkig zijn er ook actieve en vrolijke kindjes op straat.

We zijn nog een dag terug geweest naar de Pashupatinath, de plek waar mensen uit het Hindoeïsme worden gecremeerd. Je krijgt hier zoveel indrukken. De sadhoes die hier zitten (heilige mannen), het heilige water waar mensen zich in wassen en tegelijkertijd 20 meter verderop het as in het water wordt geschoven, de ceremonies, de tempels en de vele wilde apen en koeien die hier rond lopen.

Sadhoes zijn heilige mannen uit het Hindoeïsme die volledig voor hun geloof gaan. Ze onthouden zich van seks, hebben alle banden met familie verbroken, verwerven geen bezit, hebben geen eigen huis, dragen geen of weinig kleding en eten weinig en simpel voedsel. Ze doen aan yoga en meditatie om hun 'spirituele krachten' te vergroten en verrichten magische rituelen om met goden in contact te komen. Maar bizar en bijna onvoorstelbaar zijn de extreme zelfkwellingen waarmee een aantal sadhoes hun verlichting willen bespoedigen: een arm omhoog houden tot hij vergroeit tot een soort stok, jarenlang niet meer zitten en liggen, jarenlang niet meer praten, altijd een zware ‘kuisheidsgordel’ dragen of langdurig vasten. Sadhoes leven in Tibet, Nepal en India. We vinden ze heel interessant.

                                
We hebben een kijkje mogen nemen in een huisje, gelegen in een krottenwijk. Een brutaal mens heeft de halve wereld, toch? Deze mevrouw woont in haar eentje in dit hutje, links zie je haar bed. Het dak bestaat uit golfplaten waar stenen op liggen. Een klein keukentje en een paar planken op elkaar wat dient als bank. En hoe weinig deze mevrouw ook heeft, ze gaf ons wat te drinken -heet water met suiker- en toen we weg gingen kregen we een handje nootjes. We hebben haar onze druiven gegeven die we net hadden gekocht, een knuffel voor in haar huisje en een balletje voor de honden.

Met een dubbel gevoel zit Nepal er nu op. Het laat ons denken aan de stoffige straten, de vrouwen met felgekleurde jurken, de keer op keer vriendelijke bevolking die je altijd gedag zegt, hardwerkende vrouwen op het land, hoe Nepal herstellende is na de aardbeving, de bedelende mensen op straat, het vieze gerochel wat je de hele dag hoort, de overvolle straten in Kathmandu waar alleen maar wordt getoeterd, waar iedereen zijn eigen voorrang neemt zonder stoplichten, de verkoop op straat, de heilige koe die overal rond loopt, de Himalaya die je bij helder weer altijd in de verte ziet, de prachtige bergen gelegen in Nepal en de altijd sfeervolle vlaggetjes die in alle straten hangen.
Wat een veelzijdig land is Nepal. Zo blij dat we dit hebben mogen ervaren!

Maar nu wennen aan de cultuur in India!

Liefs Jap en Fem